Stroompauze

Vanochtend om half zes werd ik wakker. Het was heel donker en heel stil. Ik zocht naar de rode cijfers van de wekkerradio die me zo vaak tijdstippen laat zien die me helemaal niet bevallen, zoals 3:38 of 5:15. Ditmaal zag ik niets. Het ding was stuk, of de stroom was eraf. Ik scharrelde naar beneden waar ook niets het deed, en wist met het licht van mijn telefoon de aardlekschakelaar te traceren. Een paar keer omgeklapt (want ik weet nooit of het woordje 'on' op de knop nou betekent dattie aan is of dat je juist de knop omlaag moet doen om 'm 'on' te krijgen, maar dat terzijde). Hielp niet.

Ik keek naar buiten en zag een stad in totale rust. Huizen met hun ogen dicht, de fietsen nauwelijks te zien. Terug in bed ontdekte ik dat ook het grondgeluid was verdwenen. Het grondgeluid hoor ik 's nachts altijd door het openstaande raam. Het houdt het midden tussen zacht brommen en ruisen. Tot gisteren dacht ik dat het de A10 was die de hele nacht een soort basisbezetting kende, maar nu vermoed ik dat het het opgetelde geluid is van huizenblokken vol met servers, tv's, stereo's en opladers. Ook niet echt geruststellend overigens.

Zowel het donker als de stilte beviel me uitstekend. Het was heel kalmerend om die donkere kolossen rustig in de straat te zien staan. Om het getetter van een groep ganzen te horen die enigszins in de war leken. Misschien navigeren trekvogels tegenwoordig op de lichten van de Amsteltoren?

Terwijl ik bij het schamele licht van twee waxinelichtjes in mijn havermout stond te roeren, was ik weer eens verbaasd over hoezeer ons moderne leven tot stilstand komt als de stroom ermee ophoudt. Geen treinen, geen winkels (want alle kassa's zijn elektrisch), geen computers, geen licht... Een heleboel dingen die voor onze (groot)ouders normaal waren - met koud water wassen, met een kruik naar bed als het koud is in huis, huishoudelijke klussen met de hand doen, kaarsen aan als het donker is - doen wij alleen nog 's zomers op de camping en dan vinden we het heerlijk om zo ouderwets aan te rommelen. Maar de maatschappij kan absoluut niet meer functioneren zonder een gigantische en continue hoeveelheid stroom. Ik zag de storing dus maar als een duwtje in de rug om nu toch echt eens werk te gaan maken van zonne- en windenergie. En om af en toe alle apparaten in huis

eens een nachtje (of dagje!) uit te zetten en te genieten van de stilte.

De storing stopte precies op het moment dat ik naar mijn eigen winkel moest om te openen, en het had niet veel langer moeten duren of we hadden al het vlees weg kunnen gooien. Onderweg op de fiets zag ik veel politie op straat, die naar later bleek hun nachtdiensten verlengd hadden. En terecht, want bij de vriendelijke fietsenmaker op de hoek was al ingebroken en waarschijnlijk hebben wel meer vroege criminele vogels van de afwezigheid van winkelalarmen gebruik gemaakt. Nostalgie voor de een, een nieuwe fiets voor de ander...